Search This Blog

Saturday, May 25, 2013

ගොනාට ඇන්දවීම සහ ගොනාට ඇඳගනීම




       වෙළඳ ව්‍යාපාරික ආයතන හා ඒවායේ දැන්වීම් නිර්මාණක ආයතන විසින් ලාබෙට කපා මසා මසා දෙන ඕනෑම ගොන් කබායක් කිසිම හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නැතිවම ඇඳගන්නා තරමට අඳ බාල තත්වයට ඇදවැටී ඇති ශ්‍රී ලංකාවේ මාද්‍ය භාවිතාව පිළිබඳව තවත් හොඳ ඉදිරිපත් කිරීමක් කරමින්  මේ දිනවල නැවත නැවත ප්‍රචාරය වන වන භෞද්ධ භික්ශූන් වහන්සේ නමක්  තම සිරුරට ගිනිතබාගැනීමේ දර්ශන දැකීමෙන් සියොළඟ කිලිපොලා ගියමුත් කොලිවුඩ් සිනමා පටයක් දැකීමෙන් වන ආනන්දයට පත්වීමද එකවර සිදුවු නිසා ලියන්නට පෙළඹවීමක් ලදිමි.
       අලුත්ම සජීවී (පුවත්) නාට්‍ය කලාවක් ලොවට හඳුන්වාදෙමින් උක්ත නාලිකා විසින් නිෂ්පාදනය කර විකාශනය කරන පුවත් නාටක කැබලි  ගොන්නට ඉහත දර්ශන පෙළත් ඇදවැටෙන බව මගේ හැගීමයි.
       ඉතාමත් වටිනා තරුණ ජවසම්පන්න ජීවිතය මනා සධ්භාවයකින් යුතුව පරාර්ථකාමී බලාපොරොත්තු කීපයක් පෙරදැරිව කැපකිරීමට ගත් තීරණය ඉහත මාද්‍ය සංදර්ශනකාරයන් විසින් තම තමන්ගේ නාලිකාවල බාල ලාභ අපේක්ෂාවෙන් කීතුකීතුකොට විනාශකර දැමූ බව මාගේ හැගීමයි. පොදු මාද්‍ය නාලිකාවක දර්ශන පෙළගැස්වීමක් කලයුත්තේ කෙලෙසදැයි ඇති පිළිගත් සියලු මාද්‍ය සදාචාර නීති රීති අමු අමුවේ කෙලෙසා දමමින් ඉතාමත් සංවේදී දර්ශන රැසක් අන්තර්ගත ඉහත වීඩියෝ දර්ශන පෙළ කිසිම සංස්කරණයකට ලක් නොකොට (?) නැවත නැවත පෙන්වීමෙන් අදාල නාලිකා බලාපොරොත්තු වන්නේද ඉහත වෙළඳ ව්‍යාපාරික ආයතන විසින් බලාපොරොත්තුවන ලාබ ප්‍රචාරණ වාසියම මිස වෙනකක් නොවන බව හොඳින්ම පසක්වේ.
      තවමත් සමහර ද්‍රව්‍ය නාම වෙනුවට වෙළඳ නාමයන් ආමන්ත්‍රණය කරනා (උදා, රෙදිසොදන සබන් = සන්ලයිට්,  පී.  වී. සී පයිප්ප = එස්ලෝන් ආදී) සමාජයක කොටස්කරුවන් වන අප අලුතින් බිහිවන (බිහිකරවන) ඕනෑම රැවටිල්ලක ගිල්වා තැබියහැකි මිනිස් කුලකයක් බව තවතවත් පසක් කරමින් අලුත් අලුත් රැවටිලි එකක් පසුපස තවෙකක් බිහිවන්නේ ඉහත සඳහන්කළ කාරනා තවතවත් ප්‍රත්‍යක්ෂ කරවමින් වීම කණගාටුවට කරුණක්.
ඉහත ආකාරයටම පසුගිය දිනවල පැනනැගී සුළු මතබේද හෝ සිත්තැවුල් ආදිය නිසා එල්ලී මියයාමේ රැල්ල, දරුවන් සමග මවුවරුන් ලිං වලට පැනීමේ රැල්ල ආදී රැලි වලට අලුතින්ම සිරුරට ගිනිතබා ගැනීමේ රැල්ලක් එක්නොවේවා යන්න මගේ පැතුමයි. නැතිනම් ලාබ ජනප්‍රියතාවය ලබාගැනීම සඳහා හෝ ගුවන්යානයකින් ගමන්කිරීමේ වරප්‍රසාදය තකා හෝ කඩිනම්  වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබා ගතහැකිදැයි උරගා බැලීමට හෝ තවත් එකෙක් සිරුරට ගිනි තබා ගත්  පුවත අසන්නට  සිදුවන දිනය  ඈතක නොවනු ඇත.



පින්තුරය උපුටාගැනීම  >>>  http://odinemb.deviantart.com/art/Fire-bull-130207730

Friday, July 20, 2012



සහෝදරියකගේ ආදරය . .  .



 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
       නිවස පුරා පැතිර තිබුනේ පාළු මූසල බවක්.මවගේ කෙදිරිලි හඩින් නිවසේ පැවති නිශ්ශබ්දතාවය බිදී ගියා. ඒ හඩට සවන් යොමා සිටි පුංචි සැලී ඇගේ පියා කලබලයෙන් නිවස පුරා ඇවිද යන ආකාරය බලා සිටියේ සංවේගයෙන්. විටක මව සිටි කාමරයට ඇතුල් වී මවගේ හිස අත ගෑ ඔහු තවත් විටක නිවස ඉදිරියට විත් මාවතේ ඈත කෙලවර දෙස බලා සිටියේ නොයිවසිල්ලෙන.

"තාත්තේ..."
හෙමින් හෙමින් පියා අසලට ඇදුනු සැලී ඇගේ හඩ අවදි කලා
"ඇම්බියුලන්ස් එක තවම නැත්තේ ඇයි?"

"දැන් ලගම එනවා ඇති දුවේ" යැයි සැලීට පිලිතුරු දුන් පියා ඇයව තම තුරුලට ගත්තා.

"දුවට බයයිද? බය වෙන්න එපා දුවේ...මම ඉන්නවානේ"යැයි පියා පැවසුවේ පුංචි සැලීගේ සිතේ කැකෑරෙන බිය සහ ශෝකය ඔහුට දැනුනු නිසාවෙන්.

මද වේලාවකින් හඩ නංවමින් පැමිනි ගිලන් රථයක් නිවස අසල නැවැත්වූ අතර ඉන් බැස ගත් වෛද්‍යවරියක් සහ හෙදියන් දෙදෙනෙක් හනික නිවස තුලට පැමිනියා.ඔවුන් සුව පහසු අසුනක මවව හිදවා ඇයව ගිලන් රථය වෙත රැගෙන යන ආකාරය කදුළු පුරවා ගත් දෙනෙතින් යුතුව සැලී බලා සිටියා.
පියා වෙත සෙමින් සෙමින් ලං වූ ඇය ඔහුගෙන් මෙසේ ඇසුවා,

"තාත්තේ...අම්මා මැරෙයිද?"

පුංචි සැලී දෙස ආදරණීයව බැලූ පියා ඇයට පිලිතුරු දුන්නා
"නෑ දුවේ අම්මාට මොකුත්ම වෙන්නේ නෑ...තව ටික දවසකින් දුවට මල්ලි පැටියෙකුත් අරගෙන අම්මා ගෙදර ඒවි"

සැලීගේ දෙනෙත් විශාල වුනා...මුහුන ආලෝකවත් උනා...ඇගේ මුව පුරා ඇදී ගියේ සුන් දර සිනහවක්...

දින කිහිපයක් ගෙවී ගියා.මව යලිත් නිවසට පැමිනියා,ඇය පැමිනියේ තනිවම නොවේ, සැලීට පුංචි හුරුබුහුටි මල්ලියෙකුත් සමගයි. ඔහුට ජෝජ් යැයි නමක් යෝජනා කලේ සැලීමයි.

කාලය ගෙවී ගියා,දැන් සැලීට වයස අවුරුදු 8ක්. දිනක් ඇගේ මව සහ පියා ඇයගේ පුංචි සොහොයුරා ජෝජ් පිලිබදව කල කතාවක් ඇයට ඇසුනා.ඔහු මාරාන්තික අසනීපයකින් පසුවන බවත් ඔහුගේ ජීවිතය බේරා ගැනීමට කල හැකි සියල්ල තම මව සහ පියා කර ඇති බවත් සැලීගේ පුංචි මොළයට වැටහුනා.වෛද්‍යවරුන්ට අනූව ඉතා විශාල මුදලක් වැය වන ශල්‍යකර්මයකින් කුඩා ජෝජ්ගේ දිවි බේරා ගැනීමට හැකි වන නමුත් එවැනි විශාල මුදලක් දැරීමට සැලීගේ මවට සහ පියාට හැකියාවක් නැහැ.

"දැන් ඉතින් පුතාව බේරගන්න වෙන්නේ හාස්කමකින් විතරයි" පියා දුක්මුසු හඩින් මව සමග පවසන අයුරු සැලීට ඇසුනා.

"හාස්කමක්? ඒවා කොහේද තියෙන්නේ?" සැලීට ප්‍රශ්ණයක්.
හනික තම නිදන කාමරයට දිව ගිය සැලී සගවා තිබූ තැනින් තමන්ගේ කැටය අතට ගත් අතර හනික එය බිද දැමූ ඇය එහි තිබූ මුදල් ගණන් කිරීමට පටන් ගත්තා.කුඩා වියේ සිටම මව සහ පියා ලබා දුන් මුදල් ඉතිරිකිරීමට හුරු වී සිටි නිසා ඇගේ කැටයේ සෑහෙන ප්‍රමානයක මුදලක් ඉතිරි වී තිබුනා. කැටයේ පිරී තිබූ මුදල් තෙවරක්ම ගැන බැලූ සැලී අවසානයේ ඒවා රැගෙන නිවස අසල තිබුනු ඖෂධ සැල වෙත ගියා.

ඖෂධ සැලට ඇතුල් වූ සැලී ඖෂධ සැලේ සේවකයෙකුගේ අවධානය ඇය වෙත යොමු වන තෙක් බලා සිටියත් කාර්යබහුලව සිටි ඔවුන් කිසිවෙකුගේ අවධානය ඇය වෙත යොමු වුනේ නෑ .අවසානයේ තම පසුම්බියෙන් කාසියක් අතට ගත් ඇය එයින් මේසයට තට්ටු කල අතර එය ඇසුනු මුදල් අයකැමි කාන්තාව පුංචි සැලී දෙස නොරිස්සුම් සහගත බැල්මක් හෙලුවා.

"මොකද?"

"මම ආවේ මගේ මල්ලී ගැන කතා කරන්න..." සැලී සිහින් හඩින් පිලිතුරු දුන්නා,
"එයාට තවම වයස අවුරුදු දෙකයි...එයා ගොඩක් ලෙඩින්...මට එයාව හොද කරන්න හාස්කමක් ගන්න ඕනෙ...ඇන්ටිලා ලග හාස්කම් තියනවද?"

මුදල් අයකැමි කාන්තාව තුෂ්නිම් භූත වුනා.
"මොකද්ද දරුවෝ කිව්වේ..මට තේරුනේ නෑ" ඇය යලිත් විමසුවා.

"තාත්තා කිව්වා මගේ මල්ලීව හොද කරන්න පුලුවන් හාස්කමකට විතරයි කියලා...මට මල්ලිව හොද කරගන්න ඕනේ..අනේ ඇන්ටි හාස්කමක් කීයද?"
සැලී හැඩුම්බරව ඇසුවා.

"අපි ලග හාස්කම් විකුනන්න නෑ දරුවෝ..."මුදල් අයකැමි කාන්තාව සෙමින් පැවසුවත් සැලී පරාජය බාර ගත්තේ නෑ.

"අනේ ඇන්ටි මගේ ලග සල්ලී තියනවා...මම සල්ලි දෙන්නම්..."

මෙවිට පිලිවෙලට හැද පැලද ගත් මහළු මිනිසෙක් සැලී අසලට පැමිනියා,

"ඔයාගේ මල්ලිට මොන වගේ හාස්කමක්ද ඕනේ දරුවෝ"? ඔහු කරුණාවන්ත හඩකින් සැලීගෙන් විමසුවා.

"මම දන්නේ නෑ අංකල්" සැලීගේ දෙනෙතින් කදුලු ගලා ගියා.

"මගෙ මල්ලිට ගොඩක් අසනීපයි...එයාව හොද කරන්න ඔපරේෂන් එකක් කරන්න ඕනෙලු...ඒත් මගේ අම්මටයි තාත්තටයි එච්චර සල්ලි නෑ...ඒ නිසා මගේ ලග තිබුනු සල්ලි අරගෙන මම ආවා හාස්කමක් ගන්න"

"ඉතින් පුතා ලග සල්ලි කොච්චර තියනවද"?ඔහු ඇසුවා.

"ඩොලර් එකයි සත එකොලහක් තියනවා අංකල්" සැලී ආඩම්බරයෙන් පිලිතුරු දුන්නා.

"හරි පුදුමයි" සිනා සෙන ගමන් මහලු මිනිසා පැවසුවා,

"මල්ලි කෙනෙක්ව බේරගන්න තියන හාස්කමේ ගාණ හරියටම ඩොලර් එකයි සත එකොලහයි"
එක් අතකින් දැරියගේ අත තිබූ මුදල් ගත් ඔහ් අනෙම් අතින් දැරියගේ අතක් අල්ලා ගත්තා,
"මාව දුවගේ ගෙදරට එක්ක යන්නකෝ එහෙනම්...මට දුවගේ මල්ලිව බලන්න ඕනේ... දුවගේ අම්මයි තාත්තයි එක්ක කතා කරන්නත් ඕනේ"
ඔහු පැවසුවා.

ඒ මහලු මිනිසා වෛද්‍ය කාල්ටන් ආම්ස්ට්‍රෝන් වූ අතර ඔහු ඉතා දක්‍ෂ ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක් ලෙස එකල පිලි ගැනුනා.

ඔහු කුඩා ජෝජ්ගේ ශල්‍යකර්මය බාර ගත් අතර ඔහු එය සිදු කලේ කිසිදු ගාස්තුවකින් තොරවයි. ශල්‍යකර්මය සාර්ථක වූ අතර කුඩා ජෝජ් ඉතා ඉක්මනින් සුවය ලැබුවා.

නිවසට පැමින කෙලිදෙලෙන් පසු වූ ජෝජ් දෙස බැලූ මව පියාට මෙසේ මිමිනුවා

"මට නම් මේ ඔපරේෂන් එක ගැන හිතා ගන්නවත් බෑ...මේක හාස්කමක් වගේ...ඇත්තටම මේකට කීයක් යන්න ඇතිද?"

සැලී තනිවම සිනා සුනා...ඇය දැන සිටියා හාස්කමක මිල...එය ඩොලර් එකයි ශත එකොලහක්,නමුත් එයට සහෝදරියකගේ ආදරයත් විශ්වාසයත් එකතු විය යුතුය

— 
 
 උපුටාගත්තේ මූණු පොතෙන් . . . 

Thursday, May 24, 2012

             බමුණා සහ තිරිඟු කරල

ඔන්න ඉස්සරම ඉස්සර හිටපු බමුණෙක් ලඟට ආපු එයාගේ ගෝලයා අහනවා ගුරුතුමනි කසාද බඳින්න හොඳම ගෑනු ළමයාව හොයාගන්නේ කොහොමද කියල.
උත්තරයක් දෙන එක පසුවට තියපු බමුණා ගෝලයාට වැඩක් පැවරුවා.
පැවරුම තමයි ඉස්සරහ තිබුණු තිරිඟු හේනක් පෙන්නලා එකේ තියන හොඳම තිරිඟු කරල කඩාගෙන එන්න කියපු එක.
හැබැයි ඒකට අදාළ නීති කීපයකුත් තිබුනා. 

පළමු නීතිය තමයි  හේනේ තියන හොඳම තිරිඟු කරල අරගෙන එන්න ඕනේ කියන එක.
දෙවැන්න තමයි ඒ ගමනේදී කොයි වෙලාවකවත් එක වරක් හොඳම තිරිඟු කරල යැය් තීරණය කර එහෙත් වෙනත් හොඳ කරලක් බලාපොරොත්තුවෙන් පසුකරයනලද තිරිඟු කරලක් වෙනුවෙන් ආපසු හැරී නොයන බව.
මේකනම් ඒ තරම් අමාරු වැඩක් නෙමෙයි කියල හිතපු ශිෂ්‍යා වැඩේට බැස්සා.
පලවෙනි දෙවෙනි පාත්ති පහුකරනකොටම හොඳ හොඳ තිරිඟු කරල් හමුවුනත් තමන්ගේ දක්ෂකම පෙන්වන්නත් ගුරුතුමාගේ හිත දිනාගන්නත් බලාපොරොත්තුවෙන් තවතවත් හොඳම තිරිඟු කරලක් හොයා හොයා ඉදිරියටම යන්නට උනා.
ඔය විදිහට ඉදරියට ඉදරියට යනකොට තමයි තේරුනේ දැන්නම් තිරිඟු හේන පහුවෙන්නත් ළඟ බව.
කලබලයටත් බයටත් පත්වෙච්ච ශිෂ්‍යා මදක් නැවතී හිතන්නට පටන්ගත්තා. තවත් ඉදරියට ගියොත් හොඳම තිරිඟු කරලක් නෙලාගනීමේ අවස්ථාව නැතිවෙන්නටත් පුළුවන් බවත් එහෙත් ගුරුතුමාට වුනු පොරොන්දුවට අනුව ආපසු හැරී යාම කළනොහැක්කක් බවත් එබැවින් ඉදිරියේ හමුවන තරමක්හෝ හොඳ තිරිඟු කරලක් නෙලාගෙන ගොස් ගුරුතුමාට පෙන්වීම හොඳ බවත් තීරණයකල ශිෂ්‍යා ඉදිරියේම හමු වූ තරමක් හොඳ පෙනුමක් ඇති තිරිඟු කරලක් නෙලාගෙන ගුරුතුමන්ව හමුවුනා.
තමන්ගේ ශිෂ්‍යා ඇමතූ ගුරුතුමා හොඳම දේවල් හොයන්නට යාමෙන් ඇතිවියහැකි විපාක පෙන්වාදී තමාගේ දියනියවද විවාහ කර දුන්නා.

පසුවදන
මේක පෞව්ද්ගලික අත්දැකීමක් නොවනබව කරුණාවෙන් සලකන්න. නම් ගම මනක්කල්පිතයි.